CHP’li kadınlar tarlaya indi

Bahar geldi tarla işleri başladı. Bunun fırsat bilen CHP’li kadınlar, tarım işçileriyle çalışma alanlarında bir araya geldi. Yanlarına oturdular, hal hatır sordular ve şikayetlerini dinlediler.

Bazıları “değişik”, bazıları yevmiye için oradaydı ama hemen hepsi günü kurtarmaya çalışıyordu. Hayata dair beklentilerini, gelecekle ilgili umutlarını kaybetmişler. Hayatı boyunca bu işi yapanların yakınmaları daha farklı. Onlar, son yıllarda olup bitenleri anlamakta zorlanıyor.

Birisi; “Biz zengin bir aile ve zengin bir köydük. Üründen elde ettiklerimizle tarla satın alırdık. Şimdi bankalara çalışıyoruz. Mazot parası, gübre parası derken kendi tarlamızda çalışamaz hale geldik. Şimdi yevmiye ile harçlığımızı çıkarmaya çalışıyoruz.” Diyor,

Bir başkası, dinin arkasına saklanarak politika yapan ve halkı kandıran siyasilere çatıyor. Sütün kilosunun sudan ucuz olduğunu hatırlatıyor birisi. “Bir şişe sütle, bir şişe su alamıyor.” diyor.

Bir başkası başlıyor söze; “ Ben üniversite bitirdim. Tarlada yevmiye ile çalışıyorum. Ne olacak, nasıl olacak bilmiyorum. Gelecekle ilgili umutlarımı kaybettim.” derken, bir başkası araya giriyor; geçen yıl patatesin tarlada kaldığını ve çok zarar ettiklerini anlatıyor.

“Parası olmayana sağlık hizmeti yok.” diyor bir başkası hastanelerden söz ederken. “Suratına bile bakmıyorlar insanın, bir de azarlıyorlar.” diye sürdürüyor şikayetini.

Ektiğimiz pancarların karşılığında bize şeker veriyorlar. Çuvalı 150 liraya. Biz onları 100 liraya satıyoruz. Nasıl oluyor bilmiyorum.

CHP’li kadınlar, bir dokunuyor bir ah işitiyor. Araya girip moral vermek isteseler de bu işin o kadar kolay olmayacağı açık. Dertleri çok ama kendilerini ziyaret edip moral veren CHP’li kadınlara teşekkür ediyor ve güler yüzle uğurluyorlar.

CHP’li kadınlar ise köylerdeki yaşamın zorluğuna ve kadınların mutsuzluğuna tanık olmanın yarattığı hüzünle ayrılırken daha sık ziyaret sözü veriyorlar.