Yenişehir ortaokulunun ilk mezunlarını tanıtıyoruz

1948-1949 öğretim yılında açılan ve 67 öğrencisiyle ders başı yapan Yenişehir Ortaokulu’nun ilk mezunlarını okurlarımızla paylaşmış ve Yenişehir Ortaokulu’na ilk kayıt yaptıran 67 öğrenciden, mezun olmayı başarabilen 21 öğrenci okurlarımıza tanıtmıştık.
Bu hafta, 1948 yılında kayıt yaptıran ve 1950-1951 yılında mezun olmayı başaran 21 öğrenciden ilk sırada bulunan(1) okul numaralı öğrenci İbrahim Caner’i tanıyacağız.
İbrahim Caner, 1936 yılında Yenişehir’de dünyaya gelmiş. Babası, A. Muhtar, nam-diğer lastikçi topal muhtar. Annesi Emine hanım.
İlkokula İsmet Paşa’da başlamış. Öğretmenleri Tevfik Tekinel ile Fikret Tanman. Caner, 4. Sınıftan itibaren Tahirağa İlkokulu’nun öğrencisi. Buradaki öğretmeni ise İbrahim Tarkan.
İbrahim Caner’in hayatıyla ilgili ayrıntılar kendi anlatımıyla şöyle:
İbrahim Caner’in hayatıyla ilgili ayrıntıları kendi anlatımıyla şöyle:
Yenişehir’de Ortaokul açılacağı söylentisi yıllardır vardı. Fakat uzun süredir inşa halindeki okul binası bir türlü tamamlanamamıştı. İlkokulu bitirmiştim fakat ortaokula gitme şans ve olanağına, pek çok arkadaşım gibi sahip değildim. O yıl, okulların açılma tarihi gelip geçmişti ve biz ailecek İnegöl’ün bir köyüne düğüne gitmiştik. Düğünde olduğumuz sırada Yenişehir’de Ortaokul ’un açılacağı haberi geldi. Okul binası tamamlanamamıştı ama, Belediye kendi binasını okula tahsis edip kendisi kiraya çıkmıştı. Bir Pazar günü düğün için bulunduğumuz köyden (Damaköy) sabahın erken saatinde bir arkadaşım ( Hakkı Karaca – Aligogalar’dan) ve amcası ( Rıza ) ile 3 kişi yaya olarak yola çıktık ve o gün akşamüzeri Yenişehir’e ulaştık.
Ertesi gün okula kayıt işlemlerimizi tamamladık. Okul – yanılmıyorsam – normal süresinden 2 hafta sonra açıldı ve Belediyenin Müsamere – toplantı salonunda 67 öğrenci olarak derse başladık. 1 nolu öğrenci bendim. 67 nolu öğrenci ise; ilkokuldan da arkadaşım olan rahmetli Burhan Uçar ( Bahçıvan Süleyman’ın oğlu)dı. Bize bir öğretmen de gönderilmişti. Bu genç öğretmen – Ahmet Akman – aslen Karacabey’liydi. Kendisi halen sağdır, İstanbul’da oturur ve zaman zaman görüşürüz.
Daha sonra diğer öğretmenler de gelmeye başladı. Fakat hiçbir zaman öğretmen kadromuz tam olmadı. Son sınıfa geldiğimizde yeni (Nihayet tamamlanabilmiş olan) ortaokul binamıza kavuşabildik. Yıl 1950’ydi ve Mayıs ayında yapılan seçimlerde DP kazandı. Büyük bir coşkuya sebep oldu. Mezun olur olmaz ilk firemizi verdik. Arkadaşlarımızdan 28 nolu Mustafa Gülpınar’ı kaybettik.
Okulu bitirdik ama bazılarımız Liseye devam edecek maddi olanaklara sahip değildik. Neyse ki belediye imdada yetişti ve 1 – 2 sene bazılarımıza maddi destek oldu. Ben de bu desteğin gücüyle, Bursa Ticaret Lisesi’ne girdim.
Gecikmeli bir lise mezuniyetinden sonra; (son sınıfta 1 ders takıntı bırakmıştım) 1956 yılı ocak ayında, İstanbul’a gidip (arkadaşım ORHAN AKYÜZ’ün manevi desteklerini unutamam.) kendime bir iş buldum ve daha sonra İstanbul Yüksek Ekonomi ve Ticaret Okulu’na kaydımı yaptırdım.
Zaman zaman okula gidiyordum fakat asıl zamanımı işte geçiriyordum. Bu şekilde yarı zamanlı çalışmalarım 1963 yılına kadar sürdü. 1963 Eylülünde evlenip; eşimle birlikte Yedek Subay Öğretmen olarak Hatay – Altınözü ilçesinin bir köyüne gönderildim.
1965 te askerlik hizmetim bittikten donra; tekrar İstanbul’a döndüm ve yeniden iş arayışı içerisine girdim. Bir süre sonra gene yarı zamanlı işler buldum. 1969 sonlarına kadar, böyle part-time işlerde çalıştıktan sonra 1969 sonunda bir şirkete ( Aksa akrilik Kimya Sanayii A.Ş) tam gün çalışmalı olarak girdim.
Daha sonraki çalışma yaşamım part-time değildi. Uniroyal A.Ş.’de 5 yıl çalıştıktan sonra; Sabancı Grubuna (Lassa) geçtim ve grubun çeşitli şirketlerinde 17 yıl çalıştıktan sonra; 1992 yılında emekli oldum.
Halen, İstanbul – Anadolu Hisarında eşimle birlikte emeklilik yaşamımızı sürdürüyoruz.