Anılarda kalan gençlik

Tam 40 yıl önce bitirmişler liseyi. Onlar farklı.

Onları farklı yapan sadece Yenişehir Lisesi’nin ilk mezunları olmaları değil.

Onlar, farklı okullardan gelmiş ve tanışmışlar.

Bazıları ikinci, bazıları üçüncü sınıfta öğrencisi olmuş Yenişehir Lisesi’nin.

Tamamı 60 kişi. İçlerinden bazıları vefat etmiş.

Hayat onların her birini farklı yerlerde, farklı olaylarda test etmiş.

Bazılarına iyi davranmış, bazılarını üzmüş.

Hiçbiri diğerinin özel yaşamında yer alamamış.

Ne yaşamışlarsa yaşamışlar ve gelmişler bugüne.

Bir araya gelme fikrini duyduklarında belki de ilk kez düşünmüşler, lise yıllarına ait arkadaşlarını ve birlikte yaşadıklarını.

Gelmeden başlamışlar, hatırlayıp gülümsemeye.

Yenişehir Lisesi’nin ilk mezunları geçen hafta Çağmen Restoran’da düzenlenen yemekte bir araya geldiler. Birçoğu, Yenişehir’e gelme nedenini kaybetmiş 16 kişi, daha kalabalık şekilde yeniden bir araya gelme kararı ile sonlandırdılar geceyi.

Yemek, sıcak ve samimi bir ortamda sürdü. 40 yıldır birbirlerini görmeyen insanların karşılaşmaları görülmeye değerdi.

Onca seneden sonra bir araya geldiler. Verdikleri kısa biyografilerde; ne yaptıklarını, nasıl yaptıklarını ve yaşadıklarını, paylaştılar. Hayatlarından kesitler anlattılar. Kendi anlattıklarından çok arkadaşlarının anlattıklarıyla ilgilendiler. Hemen herkes, bir diğerini merak edip can kulağı ile anlatılanları dinledi.

İlk karşılaşıldığı andan itibaren canlanan anıları, birbirini kovaladı.

Her biri, bir başkası ile ilgili bir anısını anlatırken ötekinin yolunu açtı.

Gecenin ilerleyen saatlerine rağmen yeni başlanmışçasına süren sohbetin sonlandırılması kolay olmadı.

Hem kendilerini anlatmak istediler, hem dinlemek arkadaşlarının 40 yıllık hayat maceralarını.

Anlattılar. Kıyasladılar.

Zaman zaman imrendiler, zaman zaman üzüldüler.

Sorunlu ya da sorunsuz geçmiş hayatların son virajında geçmişi hatırladılar.

Çocuklarıyla bile paylaşmadıklarını, hiç tereddüt etmeden dile getirirdiler.

Her biri altmışına merdiven dayamış bu genç delikanlılar,

Gençliklerini geride, anılarında bıraktıklarını o gece daha iyi anladılar.

BASIN BULUNDUĞU YERİN FİKİR ATÖLYESİ OLMALIDIR

Siyaset, tarih boyunca toplumsal ihtiyaçlar doğrultusunda çalışması gereken bir mekanizma olarak algılanmıştır.

Hem ülke genelinde hem de yerel alanda hayat bulan bu mekanizmanın en önemli unsurları siyasi partiler ve onların yerel uzantıları olan il, ilçe, belde, köy, mahalle tarzındaki yerel yönetimlerdir. Buna, sivil toplum örgütleri ile yerel basını da iletişim ve kamuoyunun beklentilerinin doğru tespiti için eklemek gerekir.

Yerel basının, yönetim ile halk arasındaki en önemli köprü olduğu, bilinen ve kabul görmüş bir düşüncedir.

Kamuoyunun yanılmasının önüne geçilmesi için doğru bilgi vermek gerektiği de aynı çerçevede ele alınmalıdır. Sadece para kazanma amacıyla reklama ağırlık veren bir basın, manipüle olmaya ve bu yolla da halkı aldatmaya daha yakındır. Bu şekilde çalışan bir yerel basının tarafsız, doğru habercilik yapması mümkün değildir.

Bu noktada akla gelen ilk soru;  yerel basın ve yerel yönetimler arasındaki ilişki nasıl olması gerektiğidir. Sorunun cevapları içinde: yerel basının tarafsız ve dengeli olması,  farklı siyasi görüşlere eşit mesafede durması,  haber yaparken toplumsal faydayı göz önünde bulundurması, mümkün olduğunca toplumun tamamını ilgilendirecek tarzda çalışması, tarafgirlikten kaçınması vardır.

İyi çalışan, güzel hizmetler sunan bir yerel yönetimi haber yapmak, iyi muhalefet eden bir siyasi parti teşkilatının çalışmalarını haberleştirmek tarafgirlik sayılmayacağı gibi doğruları söylemek adına, eleştiriler getirmesi de yerel medyadan beklenen bir davranıştır.

Yerel basın,  nüfuzunu yerel yönetimden bir şeyler koparmak için değil, ‘halka ne verebilirim’ yönünde kullanmalı ve yerel yönetimin tüm çalışmalarını, tüm boyutlarıyla sorgulamalıdır.

Yerel basının herkesin ulaşabileceği bir noktada olması, yolların tozu ve çamurundan, patlayan su borusuna ve alınmayan çöplere kadar birçok sorun haber yapılabilmektedir. Yerel yönetimden beklenen ise bu haberleri dikkate almasıdır.

Şantaja, adam kayırmacılığa, sahip olduğu nüfuzu kötüye kullanarak çıkar sağlamaya dönük bir basının ne topluma, ne siyasete ne de yerel yönetime bir faydası olur.

Yerel basın bulunduğu yerin fikir atölyesi gibi çalışmalıdır.