Geçen hafta meydana gelen son terör saldırısının ardından tüm yurtta teröre protesto gösterileri düzenlendi. Çoğu, sosyal medya üzerinden örgütlenen vatandaşlar, yurdun dört bir yanında bir araya gelerek saldırıyı protesto etti.
Yenişehir’de yapılan protestoda vatandaşlar ellerindeki bayrakları sallayarak sloganlar eşliğinde Atatürk Anıtı önünde toplandı ve askerlik şubesine kadar yürüdü.
Protesto eylemi, gerek toplanma, gerekse yürüyüş esnasında vatandaştan ilgi gördü. Korna çalarak ilerleyen araçlar, balkondan izleyen vatandaşlar ve en önemlisi eşi ve çocuğu ile kaldırımda yürüyen ve durup protestocu grubu izleyip destek verenler vardı.
“Şehitler ölmez vatan bölünmez”, “Yenişehir uyuma şehidine sahip çık” vb. sloganlar atarak ilerleyen grup içinden birileri organize şekilde küfretmeye başladı.
Üst düzey bir holiganın bile ağzına almak istemeyeceği türden küfürler sonrasında, protestocu grup, desteğini kaybetti. Balkonlara çıkanlar içeriye girerken kaldırım üzerinden eyleme destek veren aileler, bölgeden uzaklaştı.
Sözüm ona terör örgütü protesto ediliyordu, sözüm ona Yenişehirliler duyarlı olmaya çağrılacaktı.
Kimdir bunlar? Nasıl bir ruh haliyle oradadırlar bilmiyorum ama bu yapılanın adı can yanması değil.
Bu bir feryat şekli de değil.
Bu bir üzülme yöntemi, kendinden geçme hali de değil.
Bunun ülke sevmekle, ideolojiyle bir ilgisi de yok.
Bunun adı sorumsuzluk.
Bunun adı terbiyesizlik.
Bunun adı, kendisi dışındakileri yok sayma. Çevresindekileri görememe.
Birilerinin, bunlara küfretmenin acizlik olduğunu öğretmesi gerek.
Terörü kınamak için sokağa çıkanlar bir başka terörün nedeni oldular.
‘Bu akşam bizim akşamımız ve biz ne yaparsak doğru odur ‘dediler.
Büyük olduklarını, örgütlü oldukların ve güç oldukların düşünürken zavallı bir duruma düştüklerini fark etmediler.
Kaldırımdan kendilerini izleyen çocukların, kulaklarına gelen küfürlerle başlarını çevirip gittiklerini görmediler.
Siz kimsiniz ve o protesto grubunun içinde ne arıyorsunuz?
Kendinize, insandan arındırılmış alanlar bulun.
İnsani nedenlerle bir araya gelmiş insanların amaçlarını küçültmeyin.
O akşam orada bulunma nedeniniz destek olmaksa eğer, başaramadınız.
Zarar verdiniz.
Sizinle yürüyenlere ve sizi duyanlara gerçek anlamda özür borçlusunuz.
Lütfen bu tür insani işleri insanlara bırakın.
